|
Als kind ervaarde ik reeds het bestaan van krachtplaatsen. Ik woonde toen in Leuven en mijn zwaar katholieke ouders gingen altijd naar de Sint-Jacobskerk. Toen deze in verval raakte en werd gerenoveerd, werden de erediensten op een andere, artificiële locatie gehouden, ergens in een zaal. Deze plaats had niets van energie in zich. Dat het niet per se christelijk moest zijn, was duidelijk, zo nam ik als kind vaak de fiets naar de Calvarieberg in Lubbeek om daar in de boomcirkel te zitten. Een heel mooie ervaring had ik in Carnac. Helaas mocht je niet tussen de menhirs lopen. Zelfs in mijn moeilijke periode, toen ik als agnost door het leven ging, kon ik genieten van op speciale locaties mij te herbronnen.
Kunnen jullie even vertellen wat er voor jullie zeer speciaal aanvoelt in jullie naaste omgeving? En vooral wat jullie daarbij voelen? |